Sójka sadzi drzewa i chroni mieszkańców lasu! I inne jej zdolności.

Sójka, znany ptak, ma kilka umiejętności, które potrafią wprawić niejednego w szok. Pierwszą z nich jest to, że ma swój wkład w powstawanie lasów. Kilka dębów koło siebie w jakimś nietypowym miejscu, to może być jej sprawka. A oto jak ona to robi: pod koniec jesieni, kiedy musi przygotować się na zimę, bardzo pracowicie szuka żołędzi. Zbiera je z ziemi, a następnie zakopuje je tak, aby mogła je później odnaleźć. Wszystkie zakopuje w pewnych odstępach i później ma zapewnione pożywienie. Sójka ma świetną pamięć, w końcu to ptak krukowaty, dlatego prawie bezbłędnie przypomina sobie, gdzie je zakopała. Słyszałem nawet, że znajduje sobie różne punkty odniesienia i koło nich zakopuje żołędzie… ale nawet najlepsza pamięć może czasami zawieść, nawet sójkę. Całkiem często zapomina ona o lokalizacji swoich żołędzi i po jakimś czasie wyrastają z nich dęby. W ten prosty sposób sójka sadzi lasy. Ale bycie ogrodnikiem to nie jedyny zawód sójki…

Nie ma to jak mrówcze spa, które sójka urządza sobie kosztem sprowokowanych mrówek. Jak wiadomo, wkurzone mrówki wydzielają kwas mrówkowy, czyli wydzielinę, która służy im jako broń. Chemia zawarta w tym kwasie jest bakteriobójcza i sójka, mądry ptak, doszła do tego, że kiedy się wykąpie w kwasie mrówkowym, będzie odporniejsza na bakterie. Dlatego sójka przylatuje do mrowiska i zaczyna się w nim tarzać, a mrówki robią resztę. Inne ptaki, takie jak kosy albo sroki również korzystają z mrówczych usług…

Ten ptak zna las bardziej, niż niejeden jego mieszkaniec. Swoimi skrzydłami przelatuje między drzewami lotem ślizgowym, bacznie obserwując wszystkie zakątki lasu. Siada i rozgląda się. Nic nie umknie jej bystremu wzrokowi. Sójka wie o wszystkim I DOBRZE. A czemu dobrze – tego dowiesz się za chwilę.

Nic nie umknie jej bystremu wzrokowi, nawet Ty! Kiedy idziesz lasem i robisz coś, co sójka może uznać za działalność niszczycielską, po prostu zaczyna wrzeszczeć, alarmując tym samym wszystkich mieszkańców lasu. Nie podkradniesz się niepostrzeżenie do sójki – ona tak się rozwrzeszczy, że wszyscy się o tym dowiedzą. Dlatego zwierzęta lubią sójkę za ten leśny patrol. Sójki w zasadzie zawsze ostrzegają mieszkańców lasu w słusznej sprawie. Nie to, co pewien afrykański ptak, który specjalnie wykorzystuje zaufanie surykatek, aby je wyprowadzić w pole, a także naśladuje ich dźwięki ostrzegawcze, a wszystko po to, aby zdobyć ich pożywienie. Ale o naśladowaniu dźwięków za chwilę.

Sójka fizycznie, jak i teoretycznie nie może się wybrać „za morze” (czyli na zimowisko), jak to było w wierszu Jana Brzechwy. A dlaczego? Po pierwsze – budowa ciała sójki nie pozwala jej na tak długą podróż ze względu np. na skrzydła. Sójka, podobnie, jak dzięcioły, posługuje się lotem ślizgowym, typowym dla tego typu skrzydeł. Lot ten nie pozwala na zaoszczędzenie energii i służy do lotu pomiędzy drzewami. Czasami, podczas naprawdę srogiej zimy, odlatują na kilkanaście kilometrów na południe Polski. Dorosłe osobniki prowadzą osiadły tryb życia. A po drugie – sójka to po prostu ptak osiadły i już.

Słyszysz dźwięki myszołowa w lesie? Albo szelest? Może coś się dzieje, a może to po prostu sójka, która bawi się swoimi zdolnościami naśladowczymi. Sójka jest jak papuga. Jej oryginalny dźwięk jest stosunkowo brzydki, więc naśladuje inne ptaki, ssaki, a mówi się, że nawet dźwięki takie, jak szelest liści, czy skrzypienie drewna. A dźwięk myszołowa sójka opanowała tak perfekcyjnie, że w zasadzie jedyną cechą, która odróżnia go od prawdziwego głosu myszołowa jest to, że najczęściej jest wydawany z dołu lasu, choć nie zawsze…

Sójki to sprytne ptaki, więc szybko się uczą dźwięków, które je otaczają i uczą się je naśladować. Sójki są dźwiękonaśladowczymi ptakami, są leśnikami, sadząc drzewa i patrolując las. Są ptakami osiadłymi, więc całe życie spędzają w Polsce (lub innym ich ojczystym kraju). Ich bystry wzrok zauważy wszystko, a ich barwy pozwalają się im na zakamuflowanie się w lesie. Słowem – to niezwykłe ptaki…